"Ανθη της πέτρας"
«Άνθη της πέτρας φυσιογνωμίες που ήρθαν
όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερα από τη σιωπή
μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια»
Γ. Σεφέρης
Πέτρα. Το αρχαιότερο δομικό υλικό. Ναοί, κατοικίες, ανάκτορα, οχυρά, μύλοι, γέφυρες, υδραγωγεία είναι μερικά μόνο παραδείγματα κατασκευών από την προϊστορία έως τις μέρες μας. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο νησί μας, λόγω του υπεδάφους, της μεγάλης ποικιλίας χρωμάτων και υφών ανά περιοχή αλά και της ανυπέρβλητης ικανότητας των μαστόρων μας, κληρονομήσαμε κατασκευές με διαχρονική ομορφιά, και σεβασμό στο περιβάλλον και το φυσικό τοπίο.
Μια κληρονομιά όμως που σταδιακά απαξιώνεται και κινδυνεύει με αφανισμό. Η διαρκώς αυξανόμενη από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα τάση για αστικοποίηση, οι ανάγκες αναβάθμισης του κράτους πρόνοιας, αλλά και η εμφάνιση νέων υλικών με κυρίαρχο το οπλισμένο σκυρόδεμα, πυροδότησαν μια άνευ προηγουμένου κατασκευαστική δραστηριότητα, συνοδευόμενη όμως με σειρά αρνητικών μεταβολών στο ανθρωπογενές και όχι μόνο περιβάλλον. Πυκνή και υψηλή δόμηση, δραματική μείωση του πρασίνου, εμπορευματοποίηση της κατοικίας, ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης και τεράστιες ενεργειακές απαιτήσεις. Για να αντιμετωπιστεί το οικολογικό αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, επιστρατεύθηκε η σύγχρονη κατασκευαστική τεχνολογία με σειρά καινοτομικών λύσεων που είναι γνωστές με ονομασίες όπως «Βιοκλιματική αρχιτεκτονική», «Έξυπνα κτίρια «Πράσινα κτίρια» κλπ.
Τα εντυπωσιακά όμως αποτελέσματα αυτής της τάσης, σκοντάφτουν στον υψηλό βαθμό εξάρτησης τους από την τεχνολογία και το τεράστιο κατασκευαστικό και λειτουργικό κόστος εφαρμογής τους που ουσιαστικά λειτουργούν αποτρεπτικά στη χρήση τους από τους απλούς πολίτες.
Στον αντίποδα της πρακτικής αυτής, έχουμε την ανώνυμη λαϊκή αρχιτεκτονική που εξελίχθηκε με την παρατήρηση και την εμπειρία των ανθρώπων από τη ζωή τους μέσα στο φυσικό περιβάλλον και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με τους περιορισμένους φυσικούς πόρους που είχαν στη διάθεσή τους. Μιας αρχιτεκτονικής που εκ του αποτελέσματος ταυτίζεται με την επιζητούμενη σήμερα αειφορία των κατασκευών.
Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να στρίψουμε ξανά το βλέμμα μας σε όσα « Άνθη της πέτρας» εξακολουθούν πεισματικά να υπάρχουν ακόμα γύρω μας, σε μια προσπάθεια να αποκωδικοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τα διαχρονικά μηνύματα που εκπέμπουν;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε με το ομώνυμο περιβαλλοντικό πρόγραμμα που υλοποιείται από την περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μας κατά το σχολικό έτος 2014-15΄
Συμμετέχουν ενεργά οι μαθητές/τριες Ζαννίκου Υπατία, Λιάπη Μυρόπη, Μαστραντώνης Στρατής, Σώρος Παναγιώτης, Τερζή Πηνελόπη, Τσιρώνη Ωραιάνθη, Χανδρά Βέρα, Χρυσούλη Δέσποινα, Ψαρούδης Παντελής με συντονιστές τους εκπ/κούς Αντώνη Νικολάου & Άρτεμη Καστάνια.
όταν κανένας δε μιλούσε και μου μίλησαν
που μ’ άφησαν να τις αγγίξω ύστερα από τη σιωπή
μέσα σε πεύκα σε πικροδάφνες και σε πλατάνια»
Γ. Σεφέρης
Πέτρα. Το αρχαιότερο δομικό υλικό. Ναοί, κατοικίες, ανάκτορα, οχυρά, μύλοι, γέφυρες, υδραγωγεία είναι μερικά μόνο παραδείγματα κατασκευών από την προϊστορία έως τις μέρες μας. Τόσο στην Ελλάδα όσο και στο νησί μας, λόγω του υπεδάφους, της μεγάλης ποικιλίας χρωμάτων και υφών ανά περιοχή αλά και της ανυπέρβλητης ικανότητας των μαστόρων μας, κληρονομήσαμε κατασκευές με διαχρονική ομορφιά, και σεβασμό στο περιβάλλον και το φυσικό τοπίο.
Μια κληρονομιά όμως που σταδιακά απαξιώνεται και κινδυνεύει με αφανισμό. Η διαρκώς αυξανόμενη από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα τάση για αστικοποίηση, οι ανάγκες αναβάθμισης του κράτους πρόνοιας, αλλά και η εμφάνιση νέων υλικών με κυρίαρχο το οπλισμένο σκυρόδεμα, πυροδότησαν μια άνευ προηγουμένου κατασκευαστική δραστηριότητα, συνοδευόμενη όμως με σειρά αρνητικών μεταβολών στο ανθρωπογενές και όχι μόνο περιβάλλον. Πυκνή και υψηλή δόμηση, δραματική μείωση του πρασίνου, εμπορευματοποίηση της κατοικίας, ανθυγιεινές συνθήκες διαβίωσης και τεράστιες ενεργειακές απαιτήσεις. Για να αντιμετωπιστεί το οικολογικό αδιέξοδο που δημιουργήθηκε, επιστρατεύθηκε η σύγχρονη κατασκευαστική τεχνολογία με σειρά καινοτομικών λύσεων που είναι γνωστές με ονομασίες όπως «Βιοκλιματική αρχιτεκτονική», «Έξυπνα κτίρια «Πράσινα κτίρια» κλπ.
Τα εντυπωσιακά όμως αποτελέσματα αυτής της τάσης, σκοντάφτουν στον υψηλό βαθμό εξάρτησης τους από την τεχνολογία και το τεράστιο κατασκευαστικό και λειτουργικό κόστος εφαρμογής τους που ουσιαστικά λειτουργούν αποτρεπτικά στη χρήση τους από τους απλούς πολίτες.
Στον αντίποδα της πρακτικής αυτής, έχουμε την ανώνυμη λαϊκή αρχιτεκτονική που εξελίχθηκε με την παρατήρηση και την εμπειρία των ανθρώπων από τη ζωή τους μέσα στο φυσικό περιβάλλον και τις δυσκολίες που αντιμετώπισαν με τους περιορισμένους φυσικούς πόρους που είχαν στη διάθεσή τους. Μιας αρχιτεκτονικής που εκ του αποτελέσματος ταυτίζεται με την επιζητούμενη σήμερα αειφορία των κατασκευών.
Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα να στρίψουμε ξανά το βλέμμα μας σε όσα « Άνθη της πέτρας» εξακολουθούν πεισματικά να υπάρχουν ακόμα γύρω μας, σε μια προσπάθεια να αποκωδικοποιήσουμε και να αξιοποιήσουμε τα διαχρονικά μηνύματα που εκπέμπουν;
Την απάντηση στο ερώτημα αυτό θα προσπαθήσουμε να δώσουμε με το ομώνυμο περιβαλλοντικό πρόγραμμα που υλοποιείται από την περιβαλλοντική ομάδα του σχολείου μας κατά το σχολικό έτος 2014-15΄
Συμμετέχουν ενεργά οι μαθητές/τριες Ζαννίκου Υπατία, Λιάπη Μυρόπη, Μαστραντώνης Στρατής, Σώρος Παναγιώτης, Τερζή Πηνελόπη, Τσιρώνη Ωραιάνθη, Χανδρά Βέρα, Χρυσούλη Δέσποινα, Ψαρούδης Παντελής με συντονιστές τους εκπ/κούς Αντώνη Νικολάου & Άρτεμη Καστάνια.
Το χρονικό των δράσεων
"Μονοπάτι Θυσίας Αίπους-1912": Συμμετοχή στις εργασίες καθαρισμού
Το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου 2014 η ομάδα μας συμμετείχε στην 1η συνάντηση καθαρισμού-ανάδειξης του ιστορικού μονοπατιού του Αίπους με την ονομασία "Μονοπάτι Θυσίας Αίπους 1912" που πραγματοποιήθηκε με πρωτοβουλία του Φιλοπρόοδου Όμιλου Βροντάδου.
Πρόκειται για τη διαδρομή που ακολούθησαν με υπόδειξη των Βρονταδουσίων οι αγωνιστές της μάχης του Αίπους, το ξημέρωμα της 15ης Νοεμβρίου 1912.
Στις 9:00 π.μ. λοιπόν συγκεντρωθήκαμε 200μ νοτιότερα του Ασκηταριού του Αγ. Μακαρίου που είχε οριστεί ως χώρος συγκέντρωσης.
Με τις καθοριστικές υποδείξεις του λάτρη των πεζοπορικών διαδρομών κ. Γιώργου Χαλάτση η ομάδα που αποτελείτο από ενήλικες και παιδιά έπιασε δουλειά και απομάκρυνε φερτά υλικά που κάλυπταν το μονοπάτι, συνέλεξε πλήθος από σκουπίδια που ήταν εκεί χρόνια και κλάδεψε πευκάκια και πουρνάρια που εμπόδιζαν την διάβαση φτιάχνοντας έτσι και πλήρη αντιπυρική ζώνη.
Το κολατσιό που προσφέρθηκε στην ομάδα από τα μέλη του Δ.Σ.του Φ.Ο.Β., η καλή παρέα, ο φθινοπωρινός πρωινός ήλιος, η επαφή με τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και η υπέροχη θέα του Βροντάδου και της Χίου αποζημίωσαν μικρούς και μεγάλους.
Παράλληλα είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε σειρά πέτρινων κατασκευών που υπάρχουν στην περιοχή όπως ξερολιθικές αναβαθμίδες, τα απομεινάρια του παλιού δρόμου των αγωγιατών και η διπλή κρήνη με την ονομασία "Βρυσάκια"
Πρόκειται για τη διαδρομή που ακολούθησαν με υπόδειξη των Βρονταδουσίων οι αγωνιστές της μάχης του Αίπους, το ξημέρωμα της 15ης Νοεμβρίου 1912.
Στις 9:00 π.μ. λοιπόν συγκεντρωθήκαμε 200μ νοτιότερα του Ασκηταριού του Αγ. Μακαρίου που είχε οριστεί ως χώρος συγκέντρωσης.
Με τις καθοριστικές υποδείξεις του λάτρη των πεζοπορικών διαδρομών κ. Γιώργου Χαλάτση η ομάδα που αποτελείτο από ενήλικες και παιδιά έπιασε δουλειά και απομάκρυνε φερτά υλικά που κάλυπταν το μονοπάτι, συνέλεξε πλήθος από σκουπίδια που ήταν εκεί χρόνια και κλάδεψε πευκάκια και πουρνάρια που εμπόδιζαν την διάβαση φτιάχνοντας έτσι και πλήρη αντιπυρική ζώνη.
Το κολατσιό που προσφέρθηκε στην ομάδα από τα μέλη του Δ.Σ.του Φ.Ο.Β., η καλή παρέα, ο φθινοπωρινός πρωινός ήλιος, η επαφή με τη χλωρίδα και την πανίδα της περιοχής και η υπέροχη θέα του Βροντάδου και της Χίου αποζημίωσαν μικρούς και μεγάλους.
Παράλληλα είχαμε την ευκαιρία να παρατηρήσουμε και να καταγράψουμε σειρά πέτρινων κατασκευών που υπάρχουν στην περιοχή όπως ξερολιθικές αναβαθμίδες, τα απομεινάρια του παλιού δρόμου των αγωγιατών και η διπλή κρήνη με την ονομασία "Βρυσάκια"
"Μονοπάτι Θυσίας Αίπους-1912": Συμμετοχή στη 2η συνάντηση καθαρισμού
Την Κυριακή 19 Οκτωβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε η δεύτερη συνάντηση καθαρισμού του ιστορικού μονοπατιού. Αυτή τη φορά οι εργασίες πραγματοποιήθηκαν στον ορεινό όγκο του Αίπους από την 3η στροφή μέχρι το μνημείο των πεσόντων. Το τοπίο τραχύ, απόκρημνο με
μεγάλες κλίσεις και συνεχείς αλλαγές κατεύθυνσης του ελικοειδούς μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή. Σε αποζημιώνει
όμως η υπέροχη θέα τόσο του Βροντάδου και της πόλης της Χίου όσο και της
απέναντι Μικρασιατικής ακτής από το στενό των Οινουσσών μέχρι την κορυφή
του Κέρτη της Σάμου, των Φούρνων και της Ικαρίας.
Στην
κορυφή του οροπεδίου, το Καστέλι συναντήσαμε μια ερειπωμένη πέτρινη μάντρα τα απομεινάρια
αρχαίου οχυρωματικού τείχους. Αλλά και το ίδιο το Μνημείο των Πεσόντων που στήθηκε με πρωτοβουλία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Ι.Ν. Αγίου Γεωργίου Βροντάδου το Νοέμβριο του 1929 αποτελεί εξαίρετο δείγμα επιμελημένης τεχνικής κατασκευασμένο με πέτρα της περιοχής.
|
"Μονοπάτι Θυσίας Αίπους-1912": Εγκαίνια του πρώτου τμήματος της διαδρομής
Το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014, η ομάδα μας συμμετείχε στην ανάβαση στο 1ο τμήμα της ιστορικής διαδρομής "Μονοπάτι Θυσίας Αίπους 1912" που πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά με πρωτοβουλία του Φιλοπρόοδου Όμιλου Βροντάδου, και του ερευνητή πεδίου και οδηγού βουνού κ. Γιώργου Χαλάτση.
Το οδοιπορικό άρχισε από τα “Πραντούνικα” την περιοχή του Αγίου Μακαρίου που στρατοπέδευσαν το απόγευμα της 14ης Νοεμβρίου 1912, ο 9ος λόχος του 1ου Συντάγματος πεζικού του λοχαγού Δημήτριου Μαυρομιχάλη, ο ουλαμός πολυβόλων του ανθυπολοχαγού Σπυρίδωνα Αθανασόπουλου και το άγημα πεζοναυτών του υποπλοίαρχου Ιωάννη Δεμέστιχα, υπό την γενική διοίκηση του λοχαγού Αριστείδη Κουβέλη. Οδηγοί τους στη δύσκολη και επικίνδυνη αυτή ανάβαση οι Βρονταδούσοι Γεώργιος Κάστανος, Λουκής Γέμελος, Δημήτριος Αρμενάκης, Σταμάτιος Μπαχάς κ.α.
Ακολουθώντας τα ίχνη τους μέσα στους ελαιώνες της περιοχής συναντήσαμε στα 300 μέτρα περίπου τα “Βρυσάκια” την πέτρινη κρήνη που κάποτε ξεδιψούσε με το δροσερό νερό τους περιπατητές, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και την αρχή της ανάβασης. Και πράγματι, διανύοντας άλλα 100 μέτρα κάτω από τη σκιά των πεύκων, εμφανίστηκε μπροστά μας ο επιβλητικός όγκος του Αίπους. Το τοπίο τραχύ, απόκρημνο με μεγάλες κλίσεις που σε υποχρεώνει σε συνεχείς αλλαγές πορείας κατά μήκος του ελικοειδούς μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή. Σε αποζημιώνει όμως η υπέροχη θέα τόσο του Βροντάδου και της πόλης της Χίου όσο και της απέναντι Μικρασιατικής ακτής από το στενό των Οινουσσών μέχρι την κορυφή του Κέρτη της Σάμου, των Φούρνων και της Ικαρίας.
Μετά από 40 λεπτά ανάβασης φτάσαμε στην κορυφή του οροπεδίου, το Καστέλι. Στρίψαμε αριστερά και ακολουθήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί παράλληλα από ερειπωμένη μάντρα και απομεινάρια αρχαίου οχυρωματικού τείχους, στο σημείο που πρώτα πάτησαν οι Έλληνες στρατιώτες, το Μνημείο των Πεσόντων. Κάπου στο τμήμα αυτό της διαδρομής έπεσαν μαχόμενοι οι ήρωες Βασίλειος Στάικος, Γαβριήλ Κούκος, Νικόλαος Κλήμης, Μιχαήλ Μαρούλης, Ιωάννης Πολίτης και “ετάφησαν κατά χώραν” με πρωτοβουλία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Αγίου Γεωργίου όπως αναγράφεται στο κενοτάφιο που υπάρχει στην περιοχή.
Με πρωτοβουλία της ίδιας Επιτροπής στήθηκε το Νοέμβριο του 1929 και το Μνημείο των Πεσόντων και τελείται από τότε την πρώτη Κυριακή μετά την 15η Νοεμβρίου, μνημόσυνο και τρισάγιο στη μνήμη “ΤΩΝ ΕΝΤΑΥΘΑ ΗΡΩΙΚΩΣ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ”.
Σύμφωνα με τις διαταγές του στρατιωτικού διοικητή κατοχής, συνταγματάρχη Νικολάου Δελαγραμμάτικα, με την κατάληψη της κορυφής ολοκληρωνόταν και η στρατιωτική επιχείρηση. Όχι όμως για το άγημα των πεζοναυτών που συνέχισε την προέλαση του προς το εσωτερικό χωρισμένο σε δύο τμήματα. Το ένα με επικεφαλής τον ανθυποπλοίαρχο Νικόλαο Ρίτσο, τράβηξε προς τις Κυμιές όπου σε μια αψιμαχία σε μάντρα της περιοχής Ρεικωπό τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ το άλλο με επικεφαλής τον υποπλοίαρχο Ιωάννη Δεμέστιχα συνέχισε την επέλασή του καταλαμβάνοντας το ύψωμα της Σελλάδας.
Στη Σελλάδα φτάσαμε με κάποια καθυστέρηση και εμείς, μετακινούμενοι με λεωφορείο για να παρακολουθήσουμε τον τερματισμό του “Δρόμου Θυσίας Αίπους-1914”, την απονομή των αναμνηστικών σε αθλητές και πεζοπόρους και την ξενάγηση από τον μελετητή πεδίου κ. Μανώλη Ρωξάνα που μας επέτρεψε να κατανοήσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε η πιο πολύνεκρη μάχη για την απελευθέρωση της Χίου το 1912 στην οποία έπεσαν ηρωικά παλληκάρια όπως ο Ιωάννης Παστρικάκης, ο Γεώργιος Σιγάλας, ο Ιωάννης Πετυχάκης, ο Αλέξιος Κασιάπογλου, ο Βασίλειος Κλουτσινιώτης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν έχουν ακόμα εξακριβωθεί.
Το οδοιπορικό άρχισε από τα “Πραντούνικα” την περιοχή του Αγίου Μακαρίου που στρατοπέδευσαν το απόγευμα της 14ης Νοεμβρίου 1912, ο 9ος λόχος του 1ου Συντάγματος πεζικού του λοχαγού Δημήτριου Μαυρομιχάλη, ο ουλαμός πολυβόλων του ανθυπολοχαγού Σπυρίδωνα Αθανασόπουλου και το άγημα πεζοναυτών του υποπλοίαρχου Ιωάννη Δεμέστιχα, υπό την γενική διοίκηση του λοχαγού Αριστείδη Κουβέλη. Οδηγοί τους στη δύσκολη και επικίνδυνη αυτή ανάβαση οι Βρονταδούσοι Γεώργιος Κάστανος, Λουκής Γέμελος, Δημήτριος Αρμενάκης, Σταμάτιος Μπαχάς κ.α.
Ακολουθώντας τα ίχνη τους μέσα στους ελαιώνες της περιοχής συναντήσαμε στα 300 μέτρα περίπου τα “Βρυσάκια” την πέτρινη κρήνη που κάποτε ξεδιψούσε με το δροσερό νερό τους περιπατητές, σηματοδοτώντας ουσιαστικά και την αρχή της ανάβασης. Και πράγματι, διανύοντας άλλα 100 μέτρα κάτω από τη σκιά των πεύκων, εμφανίστηκε μπροστά μας ο επιβλητικός όγκος του Αίπους. Το τοπίο τραχύ, απόκρημνο με μεγάλες κλίσεις που σε υποχρεώνει σε συνεχείς αλλαγές πορείας κατά μήκος του ελικοειδούς μονοπατιού που οδηγεί στην κορυφή. Σε αποζημιώνει όμως η υπέροχη θέα τόσο του Βροντάδου και της πόλης της Χίου όσο και της απέναντι Μικρασιατικής ακτής από το στενό των Οινουσσών μέχρι την κορυφή του Κέρτη της Σάμου, των Φούρνων και της Ικαρίας.
Μετά από 40 λεπτά ανάβασης φτάσαμε στην κορυφή του οροπεδίου, το Καστέλι. Στρίψαμε αριστερά και ακολουθήσαμε το μονοπάτι που οδηγεί παράλληλα από ερειπωμένη μάντρα και απομεινάρια αρχαίου οχυρωματικού τείχους, στο σημείο που πρώτα πάτησαν οι Έλληνες στρατιώτες, το Μνημείο των Πεσόντων. Κάπου στο τμήμα αυτό της διαδρομής έπεσαν μαχόμενοι οι ήρωες Βασίλειος Στάικος, Γαβριήλ Κούκος, Νικόλαος Κλήμης, Μιχαήλ Μαρούλης, Ιωάννης Πολίτης και “ετάφησαν κατά χώραν” με πρωτοβουλία της Εκκλησιαστικής Επιτροπής του Αγίου Γεωργίου όπως αναγράφεται στο κενοτάφιο που υπάρχει στην περιοχή.
Με πρωτοβουλία της ίδιας Επιτροπής στήθηκε το Νοέμβριο του 1929 και το Μνημείο των Πεσόντων και τελείται από τότε την πρώτη Κυριακή μετά την 15η Νοεμβρίου, μνημόσυνο και τρισάγιο στη μνήμη “ΤΩΝ ΕΝΤΑΥΘΑ ΗΡΩΙΚΩΣ ΥΠΕΡ ΠΑΤΡΙΔΟΣ ΠΕΣΟΝΤΩΝ”.
Σύμφωνα με τις διαταγές του στρατιωτικού διοικητή κατοχής, συνταγματάρχη Νικολάου Δελαγραμμάτικα, με την κατάληψη της κορυφής ολοκληρωνόταν και η στρατιωτική επιχείρηση. Όχι όμως για το άγημα των πεζοναυτών που συνέχισε την προέλαση του προς το εσωτερικό χωρισμένο σε δύο τμήματα. Το ένα με επικεφαλής τον ανθυποπλοίαρχο Νικόλαο Ρίτσο, τράβηξε προς τις Κυμιές όπου σε μια αψιμαχία σε μάντρα της περιοχής Ρεικωπό τραυματίστηκε θανάσιμα, ενώ το άλλο με επικεφαλής τον υποπλοίαρχο Ιωάννη Δεμέστιχα συνέχισε την επέλασή του καταλαμβάνοντας το ύψωμα της Σελλάδας.
Στη Σελλάδα φτάσαμε με κάποια καθυστέρηση και εμείς, μετακινούμενοι με λεωφορείο για να παρακολουθήσουμε τον τερματισμό του “Δρόμου Θυσίας Αίπους-1914”, την απονομή των αναμνηστικών σε αθλητές και πεζοπόρους και την ξενάγηση από τον μελετητή πεδίου κ. Μανώλη Ρωξάνα που μας επέτρεψε να κατανοήσουμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δόθηκε η πιο πολύνεκρη μάχη για την απελευθέρωση της Χίου το 1912 στην οποία έπεσαν ηρωικά παλληκάρια όπως ο Ιωάννης Παστρικάκης, ο Γεώργιος Σιγάλας, ο Ιωάννης Πετυχάκης, ο Αλέξιος Κασιάπογλου, ο Βασίλειος Κλουτσινιώτης και άλλοι των οποίων τα ονόματα δεν έχουν ακόμα εξακριβωθεί.
Περίπατος στα Λιβάδια, τον "Κάμπο" των Βορείων Προαστίων της Χίου
Την Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014, η ομάδα μας πραγματοποίησε πρωινό περίπατο στα Λιβάδια, τον "Κάμπο" των βορείων προαστίων όπως δίκαια αποκαλείται η περιοχή. Όπως πληροφορηθήκαμε από το αφιέρωμα του Περιοδικού "Πελινναίο" τεύχος 34/2005, η ύπαρξη υδροφόρου ορίζοντα και το γόνιμο έδαφος ευνόησαν τη δημιουργία περιβολιών και καλλωπιστικών κήπων.
Τα κτήματα ανήκαν αρχικά σε Γενουάτες και στη συνέχεια σε Οθωμανούς. Στην περιοχήαπό τα μέσα του 17ου αιώνα και καθ΄όλη τη διάρκεια του 18ου, ανεγέρθηκαν λαμπρές κατοικίες αντίστοιχες με αυτές του Κάμπου , από τις οποίες οι περισσότερες γκρεμίστηκαν από το σεισμό του 1881.
Έτσι τα επιβλητικά νησιώτικα σπίτια, οι υψηλοί μαντρότοιχοι με τις εντυπωσιακές αυλόπορτες έχουν στις μέρες μας σχεδόν εξαφανιστεί.
Το οδοιπορικό μας ξεκίνησε από τις εκβολές του Κουφού ποταμού στην περιοχή του Ιερού Τάγματος. Επιβλητικοί μαντρότοιχοι αριστερά και δεξιά της κοίτης του χειμάρρου προστάτευαν τα περιβόλια από τα ορμητικά νερά του. Στρίβοντας αριστερά συναντήσαμε την οδό Π. Αντωνοπούλου και στη συνέχεια μέσω της οδού Στυλ. Βίου βγήκαμε στην οδό Χρ. Σαρικάκη. Ακολουθώντας το καλντερίμι της οδού Μακεδονίας φτάσαμε στον πετρόκτιστο ναό της Παναγίας της Λατομίτισσας και το αρχαίο λατομείο μαρμάρου της περιοχής. Στη συνέχεια μέσω της οδού Τσιμπή επιστρέψαμε στην αφετηρία.
Τα κτήματα ανήκαν αρχικά σε Γενουάτες και στη συνέχεια σε Οθωμανούς. Στην περιοχήαπό τα μέσα του 17ου αιώνα και καθ΄όλη τη διάρκεια του 18ου, ανεγέρθηκαν λαμπρές κατοικίες αντίστοιχες με αυτές του Κάμπου , από τις οποίες οι περισσότερες γκρεμίστηκαν από το σεισμό του 1881.
Έτσι τα επιβλητικά νησιώτικα σπίτια, οι υψηλοί μαντρότοιχοι με τις εντυπωσιακές αυλόπορτες έχουν στις μέρες μας σχεδόν εξαφανιστεί.
Το οδοιπορικό μας ξεκίνησε από τις εκβολές του Κουφού ποταμού στην περιοχή του Ιερού Τάγματος. Επιβλητικοί μαντρότοιχοι αριστερά και δεξιά της κοίτης του χειμάρρου προστάτευαν τα περιβόλια από τα ορμητικά νερά του. Στρίβοντας αριστερά συναντήσαμε την οδό Π. Αντωνοπούλου και στη συνέχεια μέσω της οδού Στυλ. Βίου βγήκαμε στην οδό Χρ. Σαρικάκη. Ακολουθώντας το καλντερίμι της οδού Μακεδονίας φτάσαμε στον πετρόκτιστο ναό της Παναγίας της Λατομίτισσας και το αρχαίο λατομείο μαρμάρου της περιοχής. Στη συνέχεια μέσω της οδού Τσιμπή επιστρέψαμε στην αφετηρία.
Περίπατος στα Λιβάδια, τον "Κάμπο" των Βορείων Προαστίων της Χίου
Την Κυριακή 21 Δεκεμβρίου 2014 η Περιβαλλοντική ομάδα "Ανθη της πέτρας" του σχολείου μας, πραγματοποίησε 2ο περίπατο στην περιοχή των Λιβαδίων. Αυτή τη φορά τόπος συνάντησης ορίστηκε το γεφύρι του ποταμού Αρμένη. Από εκεί μέσω της οδού Χρ. Σαρικάκη, κατευθύνθηκε νότια προς το γεφύρι του ποταμού Κουφού. Σε όλο το μήκος αυτής της διαδρομής υπάρχουν υπέροχα δείγματα λαϊκής αρχιτεκτονικής όπως όπως η οικία Λωδάκη, Τσιροπινά, και Κρεατσούλα με κορυφαίο το ερειπωμένο αρχοντικό Μάσχα.
Ακολουθώντας αρχικά τον περιφερειακό δρόμο και στη συνέχεια το μονοπάτι μέσα από κτήματα της περιοχής συναντήσαμε μετά από σύντομη πορεία στην κοίτη του ποταμού την επιβλητική ομώνυμη υδρογέφυρα.
Σύμφωνα με την μελέτη του αρχιτέκτονα Δρ. Απόστολου Στεφ. Εξαδάκτυλου χρησίμευε για την τροφοδοσία της κυριότερης δεξαμενής νερού του Κάστρου της Χίου της Κρύας Βρύσης από τις πηγές της περιοχής (Ρεστά- Τρυπατέ- Αγίου Δημητρίου).
Πρόκειται για λιθόκτιστη κατασκευή με έξι τόξα (σώζονται τα πέντε) με μήκος 35 μέτρα και μέγιστο ύψος από την κοίτη του χειμάρρου τα 15,6 μέτρα. Στη συνέχεια ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού καταευθυνθήκαμε ανατολικά μέχρι το πετρόκτιστο γεφύρι του Κουφού που ανυποψίαστα από τους περισσότερους από μας βρίσκεται κάτω από την άσφαλτο της οδού Χρ. Σαρικάκη στην περιοχή του Ι.Ν. Χριστού Λιβαδίων.
Ακολουθώντας αρχικά τον περιφερειακό δρόμο και στη συνέχεια το μονοπάτι μέσα από κτήματα της περιοχής συναντήσαμε μετά από σύντομη πορεία στην κοίτη του ποταμού την επιβλητική ομώνυμη υδρογέφυρα.
Σύμφωνα με την μελέτη του αρχιτέκτονα Δρ. Απόστολου Στεφ. Εξαδάκτυλου χρησίμευε για την τροφοδοσία της κυριότερης δεξαμενής νερού του Κάστρου της Χίου της Κρύας Βρύσης από τις πηγές της περιοχής (Ρεστά- Τρυπατέ- Αγίου Δημητρίου).
Πρόκειται για λιθόκτιστη κατασκευή με έξι τόξα (σώζονται τα πέντε) με μήκος 35 μέτρα και μέγιστο ύψος από την κοίτη του χειμάρρου τα 15,6 μέτρα. Στη συνέχεια ακολουθώντας την κοίτη του ποταμού καταευθυνθήκαμε ανατολικά μέχρι το πετρόκτιστο γεφύρι του Κουφού που ανυποψίαστα από τους περισσότερους από μας βρίσκεται κάτω από την άσφαλτο της οδού Χρ. Σαρικάκη στην περιοχή του Ι.Ν. Χριστού Λιβαδίων.
Φωτορεπορτάζ
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερες φωτογραφίες.
Επίσκεψη στο Κ.Π.Ε. Ευεργέτουλα- Λέσβου
Η περιβαλλοντική μας ομάδα, συμμετείχε στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα «ΔΩΡΑ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ. ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΑ ΣΤΗ ΛΕΣΒΟ» του Κ.Π.Ε. Ευεργέτουλα- Λέσβου το τριήμερο από 19 έως 21 Μαρτίου 2015.
Στόχος του προγράμματος, η ανάδειξη της σχέσης των παραδοσιακών επαγγελμάτων (αγγειοπλάστες, ξυλογλύπτες, πετράδες, υφαντουργοί, καραβομαραγκοί κ.ά.), με την αειφόρο ανάπτυξη (αυτάρκεια, αυτονομία, στήριξη τοπικής οικονομίας).
Περιελάμβανε σύντομη παρουσίαση του προγράμματος και επισκέψεις στο πεδίο (εργαστήρια και χώρους έκθεσης στη Μυτιλήνη, στην Αγιάσο, στο Μόλυβο, στο Σίγρι, στο Μανταμάδο), για την άντληση πληροφοριών σχετικά με την πρώτη ύλη, την επεξεργασία, τη διάθεση των προϊόντων.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των επαγγελμάτων είναι η δημιουργία χρηστικών, ποιοτικών και καλαίσθητων προϊόντων. Εξαιτίας της χρήσης των τοπικών υλικών, οι τοπικοί πληθυσμοί διατήρησαν μια αειφορική σχέση με το περιβάλλον που είχε σαν αποτέλεσμα αφενός μεν την προστασία του και αφετέρου την παροχή οικονομικής στήριξης στην τοπική κοινωνία.
Συμμετείχαν οι:
Ζαννίκου Υπατία, Λιάπη Μυρόπη, Μαστραντώνης Ευστράτιος, Σώρος Παναγιώτης, Τερζή Πηνελόπη, Τσιρώνη Ωραιάνθη, Χανδρά Βέρα, Χρυσούλη Δέσποινα και Ψαρούδης Παντελής.
Συνοδοί: Νικολάου Αντώνης και Άρτεμις Καστάνια.
Να αναφέρουμε τέλος, ότι όλες οι δραστηριότητες του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν από κοινού με την ομάδα μαθητών/τριών του Λυκείου Καλής, Δήμου Σκύδρας και τους συνοδούς τους, τους οποίους και ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία και την κατανόησή τους.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερα...
Στόχος του προγράμματος, η ανάδειξη της σχέσης των παραδοσιακών επαγγελμάτων (αγγειοπλάστες, ξυλογλύπτες, πετράδες, υφαντουργοί, καραβομαραγκοί κ.ά.), με την αειφόρο ανάπτυξη (αυτάρκεια, αυτονομία, στήριξη τοπικής οικονομίας).
Περιελάμβανε σύντομη παρουσίαση του προγράμματος και επισκέψεις στο πεδίο (εργαστήρια και χώρους έκθεσης στη Μυτιλήνη, στην Αγιάσο, στο Μόλυβο, στο Σίγρι, στο Μανταμάδο), για την άντληση πληροφοριών σχετικά με την πρώτη ύλη, την επεξεργασία, τη διάθεση των προϊόντων.
Κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των επαγγελμάτων είναι η δημιουργία χρηστικών, ποιοτικών και καλαίσθητων προϊόντων. Εξαιτίας της χρήσης των τοπικών υλικών, οι τοπικοί πληθυσμοί διατήρησαν μια αειφορική σχέση με το περιβάλλον που είχε σαν αποτέλεσμα αφενός μεν την προστασία του και αφετέρου την παροχή οικονομικής στήριξης στην τοπική κοινωνία.
Συμμετείχαν οι:
Ζαννίκου Υπατία, Λιάπη Μυρόπη, Μαστραντώνης Ευστράτιος, Σώρος Παναγιώτης, Τερζή Πηνελόπη, Τσιρώνη Ωραιάνθη, Χανδρά Βέρα, Χρυσούλη Δέσποινα και Ψαρούδης Παντελής.
Συνοδοί: Νικολάου Αντώνης και Άρτεμις Καστάνια.
Να αναφέρουμε τέλος, ότι όλες οι δραστηριότητες του προγράμματος πραγματοποιήθηκαν από κοινού με την ομάδα μαθητών/τριών του Λυκείου Καλής, Δήμου Σκύδρας και τους συνοδούς τους, τους οποίους και ευχαριστούμε για την άψογη συνεργασία και την κατανόησή τους.
Κάντε κλικ εδώ για περισσότερα...
Παρουσιάσεις προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων 2014-16
Mε πρωτοβουλία της υπεύθυνης Σχολικών Δραστηριοτήτων της ΔΔΕ Χίου κ. Στέλλας Τσιροπινά, πραγματοπποιήθηκαν οι καθιερωμένες παρουσιάσεις προγραμμάτων σχολικών δραστηριοτήτων που υλοποιήθηκαν στα Γυμνάσια και τα Λύκεια της Χίου κατά το σχολικό έτος 2014-15.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, η περιβαλλοντική ομάδα "ΆΝΘΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ" του Γυμνασίου μας, συμετείχε στην ενότητα με το γενικό τιτλο: "ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ", από κοινού με το πρόγραμμα "ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ" (συντονιστές Γ. Κοντός, Αγγ. Σούτου, & Όλ. Κουτσού), το πρόγραμμα "ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΡΟΤΑ ΧΗΜΙΚΗ" του Γενικού Λυκείου Καρδαμύλων (συντονιστές Δ. Λευκαδίτης, Aλ. Kάρκαλου), και τα προγράμματα "Η ΦΥΣΗ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ/ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ/ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΕΘΙΜΩΝ" του Γυμνασίου Καλαμωτής ( συντονιστές Αιμ. Ευαγγελινός, Αργ. Νεοχωρούση, Μ. Αγγουλέ, Λ. Παπαδάκη, Ν. Λέων,
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 11ης Μαϊου 2015 από ώρα 05:45μμ έως 07:00μμ, στην κεντρική αίθουσα του 1ου Γυμνασίου Χίου
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τραγούδι από τη χορωδία του Γυμνασίου Βροντάδου υπό τη Διεύθυνση του μουσικού κ Σταύρου Στείρου και ακολούθησε προβολή οπτικού οδηγητικού υλικού που είχαν ετοιμαστεί από τις ομάδες.
Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι των προγραμμάτων συζήτησαν διαλογικά μεταξύ τους για τους στόχους, τις δυσκολίες αλλά και τις ευχάριστες στιγμές που βίωσαν με τη βοήθεια των συντονιστριών Ν. Λέων του Γυμνασίου Καλαμωτής και Αλ. Κάρκαλου του Γεν. Λυκείου Καρδαμύλων.
Την ομάδα μας εκπροσώπησαν οι μαθήτριες της Γ΄τάξης Βέρα Χανδρά και Ωραιάνθη Τσιρώνη.
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με χορό από ομάδα του Γυμνασίου Καλαμωτής (συντονίστριες Ν. Λέων & Αικ. Επιτροπάκη) και τραγούδια από τη χορωδία του Γυμνασίου μας.
Σύμφωνα με το πρόγραμμα, η περιβαλλοντική ομάδα "ΆΝΘΗ ΤΗΣ ΠΕΤΡΑΣ" του Γυμνασίου μας, συμετείχε στην ενότητα με το γενικό τιτλο: "ΑΝΘΗ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ", από κοινού με το πρόγραμμα "ΔΑΣΗ ΤΗΣ ΧΙΟΥ" (συντονιστές Γ. Κοντός, Αγγ. Σούτου, & Όλ. Κουτσού), το πρόγραμμα "ΠΕΡΙΠΑΤΟΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ, ΜΕ ΡΟΤΑ ΧΗΜΙΚΗ" του Γενικού Λυκείου Καρδαμύλων (συντονιστές Δ. Λευκαδίτης, Aλ. Kάρκαλου), και τα προγράμματα "Η ΦΥΣΗ ΩΣ ΠΗΓΗ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ/ ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΑΓΑΘΟ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ/ ΑΝΑΒΙΩΣΗ ΕΘΙΜΩΝ" του Γυμνασίου Καλαμωτής ( συντονιστές Αιμ. Ευαγγελινός, Αργ. Νεοχωρούση, Μ. Αγγουλέ, Λ. Παπαδάκη, Ν. Λέων,
Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 11ης Μαϊου 2015 από ώρα 05:45μμ έως 07:00μμ, στην κεντρική αίθουσα του 1ου Γυμνασίου Χίου
Η εκδήλωση ξεκίνησε με τραγούδι από τη χορωδία του Γυμνασίου Βροντάδου υπό τη Διεύθυνση του μουσικού κ Σταύρου Στείρου και ακολούθησε προβολή οπτικού οδηγητικού υλικού που είχαν ετοιμαστεί από τις ομάδες.
Στη συνέχεια, οι εκπρόσωποι των προγραμμάτων συζήτησαν διαλογικά μεταξύ τους για τους στόχους, τις δυσκολίες αλλά και τις ευχάριστες στιγμές που βίωσαν με τη βοήθεια των συντονιστριών Ν. Λέων του Γυμνασίου Καλαμωτής και Αλ. Κάρκαλου του Γεν. Λυκείου Καρδαμύλων.
Την ομάδα μας εκπροσώπησαν οι μαθήτριες της Γ΄τάξης Βέρα Χανδρά και Ωραιάνθη Τσιρώνη.
Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με χορό από ομάδα του Γυμνασίου Καλαμωτής (συντονίστριες Ν. Λέων & Αικ. Επιτροπάκη) και τραγούδια από τη χορωδία του Γυμνασίου μας.
Συμμετοχή στο 3ο Μαθητικό Φεστιβάλ "Cineμάθεια-2015"
Το Φεστιβάλ μαθητικών ταινιών Βορείου Αιγαίου «Cineμάθεια» που διοργάνωσε για τρίτη συνεχή χρονιά ο Τομέας Σχολικών Δραστηριοτήτων της Διεύθυνσης Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Χίου, σε σχεδιασμό και γενική επιμέλεια της υπεύθυνης κ. Στέλλας Τσιροπινά, ολοκληρώθηκε την Κυριακή, 28 Ιουνίου 2015, με την απονομή βραβείων και διακρίσεων.
Περισσότερα...
Περισσότερα...